34 +4...

Dün doktora gittik. Önce NST ye bağlanıp, oğlumun kalp atışlarını dinledik, rahmimdeki kasılmaların normal olmasına sevindik. Doktor amca muayene etti bizi, oğluşum 47 cm olmuş neredeyse ve 2.450gr.. 3 haftada 850 gr. almış yani çok iyiymiş. Doktor herşeyin normal olduğunu söyledi, tahminen 3500 gr. gibi doğar dedi.. Oğluş yine yüzünü göstermedi bize.. Yüzü herzamanki gibi arkaya dönüktü ve biz bir kaşını, alnını ve kolunu görebildik 4. boyutta sadece..

Dün doktor randevusundan önce taaa Gebzeden işe git gel yapmamak için evde izinli idim.. Peki dinlendim mi? Hayır. Hatta sabah 10 da uyanmak dışında çok yoruldum.. Akşam da 11 de zor attım kendimi yatağa.. Benden bir cacık olmayacak belli, önümüzdeki hafta Cuma itibariyle izne çıkıyorum ama ofiste olmaktan daha çok yoracağım kendimi şimdiden belli..

Hastane randevumuz alındı.. Kısmet olursa 16 Nisan Çarşamba günü saat 08:30 da yeni bir hayat başlayacak bizler için.. Yeni, şimdilik korkuyla karışık bir merakla beklediğimiz, kendi adıma uzun yıllardır hayal edilen..

3,5 hafta sonra anne olacağıma, evimizde 3. bir şahsiyetin varlığı fikrine alışmak bile tuhaf geliyor şimdi.. Evde gebelik testini yaptığım ve ikinci pembe çizgiyi gördüğüm gün geliyor aklıma.. Nasıl da inanamayıp, gelip gidip teste bakıp ağlamıştım belki saatlerce.. Şimdi o mucize bedenimden ayrılacak, kucağıma verilecek. Cennet gibi kokacak, hayatımın merkezine oturacak..

Yüzlerce soru var halen aklımda..

Doğum gününe kadar sabredecekmi oğlum içeride?
Ya önceden gelmek isterse?
Ya suyum gelirse aniden?

Sütüm zamanında gelecek mi?
Ya yetmezse?
Ya oğlumu besleyemezsem?
Ya gazı olursa ve ben çıkaramazsam?

Kime benzeyecek acaba?
Tüm testleri yaptırdık ama… Aması var işte dilim varmıyor yazmaya…

Eve geldikten sonra elim ayağım birbirine karışır mı?
Karışırsa kim çözer beni?
Geceleri başında kim bekleyecek?
Ya aniden nefesi durursa?
Ya ağlar da susturamazsam?

Allahım sen yardım et ne olur..