El bebek, gül bebek, gel bebek gel...

38+2. gündeyiz, hazırlıklarımızı tamamladık, evimizi kırkladık, açılmadık dökülmedik, dezenfekte edilmedik köşe kalmadı evimizde.. Perdeler yıkandı, halılar yıkamacıya verildi, vitrinler temizlendi, herşey hazır.. Peki sen hazır mısın derseniz, biraz gerginim bugün.. Sabahtan beri arayan birkaç arkadaşımla konuşurken sesimin zaman zaman titrediğini hissettim, bilmem onlar hissetti mi?

Şimdiden belli ki akşam ve gece zor geçecek.. Henüz heyecanlı değilim sanırım ama bariz şekilde gerginim. Hatta o kadar gerginimki, oğlumda etkilendi bu durumdan, oldukça sakin dünden beri..

Hastane çantamızı hazırlayıp hole koyduk bugün.. Kendimi daha çok birkaç günlük bir yolculuğa çıkacak gibi hissetmeme sebep oluyor bu durum..

Hastane dönüşü 1 ay içinde oğlumun sünneti yapılacak diye karar verdik, sonra da evde bir dua okutucaz inşallah.. O duada ve eve gelenlere ikram edilecek şeker keselerini içine koyacağımız sepeti bugün tammaladım nihayet..

Bu son günde daha çok şey yazmak isterdim ama üzerimde bir tutukluk varki sormayın, sanırım gerginlikten..

Elimden gelen tek şey her işimizin yolunda gitmesi için dua etmek.. Yarın sabah saat 8:30 da başlayacak olan operasyon sonucunda inşallah epiduralle uyuşturulmuş bir şekilde oğlumla buluşucaz… Allahım sen yardımcımız ol… Hamile olmayı bekleyen tüm anne adaylarına, doğumunu bekleyen hamilelere, evlatlarını sağlıkla ve sıhhatle kucaklarına almayı nasip eyle… İçinde bize de…

Ve bu satırları okuyanlardan da bir ricam var, iyi dileklerinize ve dualarınıza ihtiyacımız var yarın için..

Şimdilik bize müsaade edin.. Yarın sabahtan ANNE-BABA olacağız, bebekli, gazlı, pişik kremli yepyeni bir hayata merhaba demeye gidiyoruz…

El bebek, gül bebek, gel bebek gel….