05.10.2002

Bugün bizim evlilik yıldönümümüz..

Oldukça ilginç bir hikayemiz var bizim. Çıkmaya başladığımızda 6 yıldır tanışıyorduk zaten. Kısa bir süre öncesine kadar da aynı şirkette çalışmışlığımız vardı. Tanışmamız da benim verdiğim bir şirket içi eğitimde, O.nun eğitimi alan yeni bir eleman olarak yer almasıyla başladı. O. şimdi itiraf ediyor diyorki ilk tanıştığımızda “Beni sevse ne muhteşem birşey olur” diye düşünmüş.. Uzunca bir süre sabahları şirkete gidişlerinde yolunu değiştirmiş aynı otobüse binebilme ihtimalimizi gerçeğe dönüştürmek için.. Bense farklı departmanlarda ve genellikle de farklı lokasyonlarda çalışmanın da etkisiyle de sanırım tüm bunlardan habersizdim..

Zaten kendisinin aynı işyerinde çalışıp da birlikte olmakla ilgili olarak çok katı prensipleri olduğundan arkadaşlığımızın duygusal bir birlikteliğe dönüşmesi benim 6 yıl sonra o işyerinden ayrılmamla başladı.. Önce dışarıda görüşmeye başladık. Sonra hiç de kayıtsız olmadığımı anladım ve bir şekilde bilerek ve isteyerek çıkmaya başladık.. 17 Aralık 2001..

Ben Anadolu yakasında oturuyordum, o Avrupa yakasında.. Hafta içi görüşmemiz oldukça zordu, hafta sonları ise asla yetmiyordu. Şubat ayı gibiydi, nedense her tarihi hatırlayan ben o günün tarihini hatırlamıyorum. “Evlenelim ama çarçabuk” dedi.. “Ne yap et, evlenelim, bu böyle olmuyor ayrı kalmak çok zor” dedi.. Mart başında annesiyle tanıştım, 6 Nisan 2002’de sözlendik, 4 Mayıs 2002’de nişanlandık, 5 Ekim 2002’de ise evlendik.. Yani evlendiğimizde henüz 10 aydır çıkıyorduk, yaklaşık 7 yıldır tanışıyorduk..

Şimdi ise beş koca yılı devirdik. Bu beş yılda en çok birbirimizin sivri yanlarını törpülemeyi ve (itiraf ediyorum O.nun sayesinde) sukunet ve sevgi içinde, birbirimize duyduğumuz saygıyı asla zedelemeden, yanyana ve omuz omuza yaşamayı öğrendik. Ben Sabahat Akkiraz konserlerinden, O. ise Candan Erçetin konserlerinden zevk alabiliyor artık.. Hala ayrı odalarda ayrı televizyonlar karşısında zaman geçirmiyoruz, bazen 2 diziyi üstüste izliyoruz, bazen arka arkaya 3 maç seyrediyoruz ama mutlaka aynı odada, dipdibe, yanyana.. Evimizdeki ikinci televizyonu ise çoktan verdik.. Bir tanesi yetiyor bize.. Zaman içinde o benimle tenis oynamaktan, ben onunla basket maçı yapmaktan zevk alır hale gelmeye başladım.

Hala olabilecek her yerde eleleyiz, ayrı ayrı yürüyemiyoruz.. Çok mecburi haller dışında geceleri mutlaka aynı mekanda kalıyoruz, geceleri ayrı kalmak ikimize de iyi gelmiyor çünkü.

Arkadaşlarımızla birlikte olacağımız akşamları aynı güne denk getirip, mümkün olduğunca birarada kalmaya özen gösteriyoruz.. Ayda 2-3 kez birbirimizden ayrı arkadaşlarımızla birlikte vakit geçiriyoruz.. Hafta sonlarında ise birbirimizden ayrı kaldığımız her saate kayıp gözüyle bakıyoruz.

Altıncı yılımıza başlarken iki kişi de değiliz üstelik, minicik bir yolcumuz var şimdi içimizde.. Hamileyiz biz.. Artık herşey yeni gelen güzellik için..

Bugün bizim evlilik yıldönümümüz..

İyi ki varsın aşkım, iyi ki bulduk birbirimizi, iyi ki Tanrım bizi birbirimize yazmış... Nice 6. yıllara.. Sevgi, saygı ve ailemizin yeni üye(leri)si ile birlikte inşallah....