22 Ekim 2007

Okuyalım, ağlayalım...

Balkanların en güçlü ordusuna sahip bir milletin, “Askerlik yan gelip yatma yeri değildir” diyen bir başbakanın ülkesi, istese 1 günde dümdüz edeceği hain topraklara giremiyor işte.. Hala kem küm kebelek....

Buyrun, aşağıda yer alan ve Üzümlü’de, 12 aralık 1993 gecesi saat 21.30 sularında Kuzey Irak’tan sızan PKK köpekleriyle girdiği çatışmada şehit düşen Zekeriya’nın evine gönderilen şahsi eşyaları içinden çıkan mektupta yazan ve Osman Pamukoğlu Paşa’nın Hakkari Dağ ve Komando Tugayı’ndaki Şehitler Anıtı’na kazıttırdığı şiiri okuyup ağlayalım. Madem başka birşey gelmiyor elimizden…


Komando Olmak Onurumdur

Olur ya bir çatışmada ölürsem
Arkamdan yas tutmayın
Bırakın toprağımda rahat uyuyayım
Bedenimden elbisemi çıkarmayın
Onlar benim gururumdur
Ölünce kefenim olacak
Başımdan beremi çıkarmayın
O benim şanım şerefim olacak
Ayağımdan botları çıkarmayın
Onlar nice yollar aşacak
Sırat köprüsünden geçecek
Elimden tüfeğimi almayın
O benim namusumdur
Mezarıma sembol olacak
Yaramın kanını silmeyin
Ahirette hesabı sorulacak
Göğsümden kör kurşunu çıkarmayın
O benim madalyam olacak

2 yorum:

Adsız dedi ki...

Ağlamamak elde mi Filiz ciğim...Nasıl duyarsız kalınırki bu duruma. Hala hiçbirşey yokmuş gibi laylaylom yaşayanlarada akıl erdiremiyorum. Öptüm canım...

kedi dedi ki...

Sevgili Filiz,sana nasıl ulaşacağım?Bi mailini göremedim.Seninle iletişime geçebilmem için mümkünse bana bi mail atabilir misin lütfen?Teşekkürler.
Biyo