Bizim evden haberler...

Malum uzunca bir süredir blogda paylaşım yapmayınca, evdeki kuzuların durumlarını falan yazmak, resmetmek gerekiyor.

Emre kuzum 45 aylık, 4 yaşına bitirmesine 3 ay kalmış bir kuzu.. Artık kuzu dememek lazım aslında kocaman bir adam olma yolunda hızla ilerliyor.

Emre evde uçuyor... Günde en az 1 kez salonumuz bu halde...

Kendini net olarak ifade etmek için kelimeleri gerçekten çok iyi kullanan, neredeyse her kelimeyi mükemmele yakın telaffuz edebilen, kardeşini kıskanan ama zarar vermek anlamında gittikçe uslanan, anneye düşkün, babaya  bağlı, kardeşini sahiplenen, müzik kulağı olan, asla sakin mizaçlı denemeyecek kadar hareketli yani kısacası böyle kete gibi, pamuk gibi bir çocuk oldu.. Geceleri uyanınca yanımıza gelip, babayı salona göndermeler, sabaha kadar koyun koyuna öpüşe koklaşa uyumalar...

Ekim ayında başladığımız okul maceramız malesef yarıda kesildi.. Emre önceleri uyum sağlıyordu ancak araya giren hastalıklardan sonra adapte olmakta zorlandı ve biz de zorlamak istemedik hiç. Zaten haftada 3 yarım gün oyun grubu şeklinde düşünmüştük, bir devamlılık arzetmeyecekti... Şimdilik okul konusu önümüzdeki seneye kadar rafa kalkmış durumda..

Erdem oğlum, ruhumun huzurlu yarısı...

Ve Erdem kuzum, tam bir kuzu:-)))

Şu an tam olarak 31. ayını doldurmak üzere... Dili günden güne çözülen, çok akıllı oluğu gözlenebilen, inanılmaz derecede rahmetli Mehmet dedesini andıran, cool, sakin mizaçlı, abisine aşık, babasına düşkün, dedesine hayran, naif oğlum benim...